Tam
22 yıl sonra. Boston Celtics
17. şampiyonluğunu final serisinin
6. maçında,
Garden'da kendi seyircisi önünde Lakers'ı tarihi bir farkla mağlup ederek kazandı.
131-92. Boston sezon başında ses getiren hamleleriyle hayli hayli bu şampiyonluğu haketti elbette ama bu kadar acımasız olunmaz. Şampiyonluk maçında (ki az da olsa yüzüp yüzüp kuyruğuna gelinen bu noktada bir nebze baskı ihtiva eder) üstelik
Lakers'a karşı
39 sayı fark. Alkışlamaktan başka yapılacak bir şey yok doğrusu. Ayrıca bu galibiyet NBA final serilerinin en farklı
2. galibiyeti olarak da tarihe geçti. İlk sırada tahmini pek zor olmayan bir isim duruyor.
98 final serisinde
Chicago Bulls, Utah Jazz'ı tam
42 sayı farkla yenmişti.
Boston seneye ne yapar bilinmez, ama şu bir gerçekki bu seneye şampiyonluğa baş koyarak başlamışlardı. Belki tek sıkımlık kurşunları olduğu ve bunu da hedefi
12'den vurarak tükettikleri söylenebilir. Zira takımın lokomotifleri yaş limitlerine dayanmış durumda. Biz basketbolseverlere böyle fiyakalı bir seri izlettikleri için (hoş topu topu
1 maçı sonlandırabildim) başta
Doc Rivers olmak üzere
Garnett'a, yılmaz savaşçı
Pierce'a teşekkürleri bir borç bilirim. Pierce demişken, henüz yüzüğü parmağına geçirmeden çifte zaferin habercisi bir
MVP ödülü de kendisine layık görüldü.
Bil Russell'lara,
KC Jones'lara,
Larry Bird'lere selam olsun.
Tam 22 yıl sonra. Boston Celtics 17. şampiyonluğunu final serisinin 6. maçında, Garden'da kendi seyircisi önünde Lakers'ı tarihi bir farkla mağlup ederek kazandı. 131-92. Boston sezon başında ses getiren hamleleriyle hayli hayli bu şampiyonluğu haketti elbette ama bu kadar acımasız olunmaz. Şampiyonluk maçında (ki az da olsa yüzüp yüzüp kuyruğuna gelinen bu noktada bir nebze baskı ihtiva eder) üstelik Lakers'a karşı 39 sayı fark. Alkışlamaktan başka yapılacak bir şey yok doğrusu. Ayrıca bu galibiyet NBA final serilerinin en farklı 2. galibiyeti olarak da tarihe geçti. İlk sırada tahmini pek zor olmayan bir isim duruyor. 98 final serisinde Chicago Bulls, Utah Jazz'ı tam 42 sayı farkla yenmişti.
Boston seneye ne yapar bilinmez, ama şu bir gerçekki bu seneye şampiyonluğa baş koyarak başlamışlardı. Belki tek sıkımlık kurşunları olduğu ve bunu da hedefi 12'den vurarak tükettikleri söylenebilir. Zira takımın lokomotifleri yaş limitlerine dayanmış durumda. Biz basketbolseverlere böyle fiyakalı bir seri izlettikleri için (hoş topu topu 1 maçı sonlandırabildim) başta Doc Rivers olmak üzere Garnett'a, yılmaz savaşçı Pierce'a teşekkürleri bir borç bilirim. Pierce demişken, henüz yüzüğü parmağına geçirmeden çifte zaferin habercisi bir MVP ödülü de kendisine layık görüldü. Bil Russell'lara, KC Jones'lara, Larry Bird'lere selam olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder